An ‘Intra’textual Reading of David Mitchell’s Cloud Atlas

مقالة حاضر بر آن است که اصطلاح نوآورانة «درون‌متنیت» را معرفی و ویژگی‌های شاخص در رمان ابر اطلس اثر دیوید میچل بررسی کند. واژة روایت‌شناختیِ درون‌متنیت از اصول حاکم وحدت ارگانیک چارچوب‌های نظری مرتبط با بینامتنیت تأثیر گرفته است. پرسش‌های اصلی این پژوهش عبارت‌اند از: چیست مؤلفه‌های منحصر به‌فرد چه هستند؟ عناصر ساختاری معنایی سبب می‌شوند جنبه‌های بافت رواییِ مصداق داشته باشند؟ نقشی ایفا می‌کنند؟ مفاهیمی مانند روایت‌های ‌ارگانیک، خودارجاعی، خودتلمیحی، فراخوانی پژواک درونی، هم‌حضوریِ درون‌روایتی، همسان‌سازی‌ قرینه‌سازی کلیدی مباحث ارائه شده جستار دارند. مقاله نشان می‌دهد رویدادها شخصیت‌ها مدام شش‌گانه تکرار شبکه‌ای اشارات ارجاعاتِ درونی به‌وجود می‌آورند، به‌گونه‌ای هر روایت بازتابی روایتی دیگر خودِ می‌شود. سوی دیگر، همان‌گونه‌سازی بازآیی مستمرِ نقش‌مایه‌هایی چون تناسخ، سلطه‌طلبی، حقیقت‌جویی، مرگ نمادها مضامین آن‌ها تمامی روایت‌ها، درون‌متنیتی معناهایی خودارجاع پدید می‌آورند گفتگوی درون‌روایتیِ جدید، ضمن تحکیم همبستگی‌های عمیق‌تر گسترده‌تر می‌شوند.